BEN ANLATAYIM MI ÖĞRETMENİM?

Henüz aceminim senin,

Her parmak kaldırdığımda sınıfımızda,

Yüreğim kalır ucunda,

Sıyrılıp yüreğinin sıcaklığınca,

Ben anlatayım mı öğretmenim?

Oturduğum sıraya adını kazıyorum tırnaklarımla.

Öğretebilen öğretmen evinde çırpınır kelimelerim.

Tatili gelmeden öğrenmelerin,

Öğrettiklerini,

Sıralamak isterken sana.

Ders aralarında tutunmuştum yürek kapına,

Parmak kaldırıyorum,

Yüreğim parmaklarımın ucunda.

Ben anlatayım mı öğretmenim?

Bana kattığın her sende,

Özümsemek istedikçe seni,

Acemiliğim geçiyor sana.

Sınıfımızın penceresinden baktığında,

Yanımdan sıyrılıp giderken bedenin,

Yüreğim parmaklarım ucunda yürek kaldırıyorum sana,

Ben anlatayım mı öğretmenim?

Diğer çocuklara inat,

Yaramazın olmadan,

İyi ögrencin olmak istiyorken ben.

Sınıf başkanın da olmak istemeden,

Arsızca parmak kaldırmalarım işte bu yüzden.

Not defterinin,

Kapak resminde kalsın gülümseyen yüzüm.

İyiki doğdun Öğretmenim...